W Polsce rogale, w Holandii lampiony… z buraka. Święto Sint-Maarten przypomina Halloween

Na 11 listopada najlepiej przygotować zapas słodyczy, bo z pewnością będą przydatne. Chyba że mamy dzieci, wtedy sami przyniesiemy do domu górę słodkości...

Gdy zapada zmierzch, pociechy wyciągają przygotowane przez siebie lampiony i pod opieką dorosłych wyruszają na obchód po swojej okolicy, pukają do różnych drzwi i śpiewają domownikom pieśni świętomarcińskie (Sint-Maarten Liedjes). W zamian oczekują słodyczy. Czyli prawie jak w Halloween, ale bez przebieranek i zawyżania średniej wieku – dorośli biorą udział w zabawie tylko jako opiekunowie.

Tradycja tego uroczego święta sięga dawnych czasów, kiedy to najbiedniejsi chodzili od gospodarstwa do gospodarstwa, aby zebrać zapasy jedzenia na zimę. Gest dzielenia się z najbardziej potrzebującymi wywodzi się z przypowieści o świętym Marcinie, rzymskim legioniście, który oddał żebrakowi – w rzeczywistości Chrystusowi w przebraniu – połowę swojego płaszcza.

Jeszcze na początku XX wieku chodzenie od drzwi do drzwi i śpiewanie pieśni kojarzyło się zamożniejszym Holendrom negatywnie i nie wypuszczali z domu swoich dzieci, ponieważ uważali, że jest to zabawa dla biedoty. Na szczęście z biegiem czasu podejście to uległo zmianie i Sint-Maarten jest dziś miłą tradycją, która nie wzbudza takich kontrowersji jak Sinterklaas i nie jest tak huczna jak Halloween.